Op 29 oktober, de bevrijdingsdag van Princenhage, heeft Andrii Dmytrenko (17) deelgenomen aan de bijeenkomst bij de Vredeskapel, dit ter herdenking van de door de Polen in 1944 gebrachte vrede. Op de kapel staat een plaquette met in het Pools daarop: Voor Uw en onze vrijheid.
Na het openingswoord door Bregje Beekers (voorzitter Arie Roobol en Mieke Frankfoorder waren vanwege een uitvaart in hun geloofsgemeenschap afwezig) las Kees van Meel, voormalig stadsdichter, zijn gedicht voor. Na het voorlezen van dit gedicht over vrede werd het Poolse en Nederlandse volkslied gespeeld, waarbij de vlaggen werden gehesen.
Na het aansteken van de kaars bij de Vredeskapel ging het gezelschap naar de Johanneskerk, waar Andrii op ontroerende wijze vertelde over zijn leven en dan met name zijn leven ‘na de vlucht’. Hij is op 8 maart 2022 vanuit Oekraïne naar Nederland gevlucht, samen met zijn moeder en zijn zusje. Zijn moeder is terug gegaan naar Kiev, zijn zusje naar Amerika en zijn vader is in Kiev gebleven.
Andrii gaat twee keer in de week naar de internationale Taalschool in de Vervierstraat om Nederlands te leren. Hij geeft op zaterdag les in mathematica aan voornamelijk Oekraïense jongeren. Hij heeft een oom in Rijen en een oom in Breda. Andrii is in Kiev geboren, een stad met maar liefst 3.500.000 inwoners. Hij woont nu in Dorst. “Het heeft mij goed gedaan mijn verhaal te kunnen vertellen, ik ben vooral heel dankbaar dat ik mijn leven verder in Nederland op kan bouwen. Maar, het uiteenvallen van ons gezin valt me zwaar, ik moet nu echt op eigen kracht verder”.
Pianospel door Tatiana Chevtouk
Ook de oorspronkelijk uit Oekraïne afkomstige Tatiana Chevtouk deelde haar levensverhaal met de aanwezigen in de Johanneskerk. Rode draad in haar leven is de muziek. Als klein meisje kreeg zij een minipiano van haar vader, waarbij zij naar hartenlust haar liedjes zong. Pas veel later kreeg zij les in het noten lezen. Op 29 oktober 1999 kwam zij ‘voor de liefde’ in Nederland wonen. Zij richtte in Amsterdam een pianoschool op, waar zij gemiddeld 80 leerlingen per week les geeft. Inmiddels heeft zij een reputatie opgebouwd als gevierd concertpianiste. In de Johanneskerk speelde zij een aantal klassieke werken, waarvoor veel bijval haar ten deel viel. Ook Tatiana voelt zich nog nauw verbonden met Oekraïne, het grootste gedeelte van haar familie woont daar nog. “Deze oorlog heeft vanaf dag één een enorme impact op mij en mijn gezin. Op de tweede dag van de invasie werd een neef van mij vermoord en toen mijn moeder op sterven lag kon ik er niet naar toe vanwege het dreigende gevaar. Het is voor ons een groot goed dat het Westen de Oekraïners op allerlei manieren blijft ondersteunen. De verhalen die wij telefonisch te horen krijgen, zijn ten hemel schreiend. Het doet ons ook goed dat de Nederlanders zo met ons meeleven”.
